این اولین تجربه ی من برای سرودن نوحه بود دعا کنید آخریش نباشه!
مادر جونم چقد دنیا ذلیله
چرا پشت در امشب قال و قیله
چرا گرمم شده انقد گمونم
آتیش امشب در خونه ت دخیله
ای شکسته پر مادر
خون شده جگر مادر
تو و میخ در مادر
می زدم به سر مادر
ای وای مادرم مادر
ای وای مادرم مادر
تو رنگ حماسه بر غزل آوردی
اعجاز همیشه بی بدل آوردی
مادر شده بر پدر، فدایت عالم
خلقت شده بر مدار جانت آدم
وقتی که علی یگانه ی عالم شد
مردانه ترین ترانه ی عالم شد ...
قصه ی پر غصّه ای ست حکایت نامردی هایمان!
اتل متل جمعه شد
دوباره دل پرکشید
به آسمون نرگس
یواشکی سرکشید
ما ملّت حماسه و چون
کوه آتشیم
ما از تبـار کــاوه و هم خـون آرشیم
درجای‌جای معرکه چون شیر استوار
دلداگـــان حیــدر و پــور سیــاوشـیم
در موج خیز فتنه علی ناخدای ماست
دشمن بگو بتـاز، که ما تیر سرکشیم
ما را اگر به قحـطی نـان مبتلا کننــد
هیهات اگر که دست به غیر خدا کشیم
عالم پر از نشانه ی صبح ظهور اوست
ما در پی سپردن پرچم به دستشیم
اللهم عجل لولیک الفرج...
من معتقدم بهار مدیون شماست
عشق و قلم و نگار مدیون شماست
ما را چه به شیعگی؟! پس از این همه سال
این جمعه هم انتظار مدیون شماست
بسم الله
یا امام حسن مجتبی(ع)
از خم کوچه گذشتی و دری سوخته بود
قصه تشت و جگر را شرر افروخته بود
سیلی مردم پستی که به مادر می خورد
تیرهایی شد و تابوت تو را دوخته بود
مرد آن است که جولانگه او تنهائیست
باری از صبر خدا شانه ات اندوخته بود
خواستم از تو بگیرم همه ی حاجت خود
چون کریمیّ تو را دل به من آموخته بود
حرمت خاک زمین، گنبد تو افلاک است
مرگ بر آن که دل زائر تو سوخته بود
