نوح شهرم
روزی که غوغای کلاغان سخت برپاست
شک می کنم شهر شهید من همین جاست؟
اینجا تمام کوچه هایش لاله خیز است
تا لاله زیر پا نیوفتد، شعر برخاست
"ابن السّلامی" گرچه دائم در کمین است
مجنون، بمان! اینجا تمام شهر لیلاست
خوابیده گوش محتسب ها چاره ای نیست
حالا زمان بودن و بیداری ماست
طوفان به پا می گردد اینجا تو نباشی
یونس برادر بود، اما نوح زیباست!
پ ن2 : معتقدم حضور هر عالمی در شهر عاملی برای دوری شهر از عذاب الهی ست...
عالم از حضرت عباس / عاشقی رو یاد می‌گیره
از گل دو دست ساقی / هر چی که می خواد می‌گیره
آمده امشب پسر فاطمه / واشده از کار جهان صد گره
سر زده خورشید به ایوان ما / شور غزل داده به دیوان ما
ابولهب های عالم را بگو
هرچقدر که می خواهند، "حبل من مسد"هایشان را محکم‌تر کنند،
که مگس های طعنه شان حتی گردی در آسمان خوبی ات نیست
خداوند مهربانی اش را در مبعث مهربانی های تو به جلوه نشست.
انسان موجودی اجتماعی ست و همواره تمایل به حضور در اجتماع و اطلاع از رویدادها و اخبار پیرامون خود داشته است. با توجه به گسترش فناوری و ظهور اشکال متفاوت و البته بسیار سریع اطلاع رسانی و ارتباطات، این خواسته ی فطری هر روز رنگ و بوی تازه ای به خود می گیرد. این روزها تب استفاده از شبکه های اجتماعی تلفن همراه به سرعت افراد جامعه را در بر گرفته.
در گلزار شهدای شهیدآباد دزفول قطعه ای هست معروف به قطعه ی دست و پاها! قطعه ای که در آن اجزای بدن جا مانده از شهدای موشکی دزفول در آن آرمیده است...
موشک به جان خانه مان افتاد آن شب
دستت جدا ، پایت جدا جان داد آن شب
آزادگی را در دل تاریخ جا داد
حجم سکوت تو که شد فریاد آن شب
تبریک می نویسی به پادشاه جدید
حیف دست هایش خونی ست وگرنه سریع پاسخت را می نوشت
میلادش اعتکاف است و پروازش احیاء
یعنی
علی همه چیز را برای همه می خواست حتی خدا را
چند سال پیش تو یه برنامه تلوزیونی به مناسبت روز پدر از مصطفی رحماندوست خواستن شعری برای روز پدر بخونن. گفت: "من تا حالا دلم راضی نمی شد جلوی چشم بچه های شهدا از پدر شعر بگم ولی حالا فکر می کنم اون بچه ها انقدر بزرگ شدن که خیلی دلشون نشکنه و بشه از پدر شعر گفت."
این روزها که دوباره شهرهامون شهید بارون میشن ( از شهدای هسته ای تا شهدای مدافع حرم و شهدای صابرین و..) مدام اون حرف آقای رحمان دوست تو ذهنم تداعی می شه...
روزتان مبارک پدران آسمانی
در آن هنگام
که دستی تند تند می ریزد به کشور جنس چینی را
و بازار از هجوم مارک های باکلاس خارجی آکنده گردیده
و دولت "فردو" ی تولید داخل را اساسا هیچ می داند!
الا تولید ایرانی
تو را من چشم در راهم
