تصاویر منتشر شده از حضور بازیگران ایرانی در برزیل حاشیه ساز شده و با گشتی در شبکه های اجتماعی و سایتهای خبری می توان به انتقادهای شدید کاربران از نحوه پوشش این بازیگران رسید.
قصد توجیه این نوع پوشش را ندارم و معتقدم که شایسته بود با توجه به اینکه تمام این سفر با هدف تبلیغاتی و به عبارتی ارائه ی فرهنگ ایرانی هم به داخل و هم به خارج از کشور می باشد و به طور قطع تصاویر این سفر منتشر می شد، آقایان و خانم های حاضر در گروه بیشتر به نوع پوشششان دقت می کردند.
اما صحبت بنده روی نوع برخورد ما با این حرمت شکنی ست. آیا بهتر نبود به جای غیر ارزشی خواندن و توهین های مکرر به مسافران برزیل که قطعا واکنش های لج بازانه و مخالفت های آنها را به دنبال خواهد داشت سعی در امر به معروف آنها داشته و با لحنی مهربانتر آنان را به رعایت عرف پوشش ایرانی دعوت می کردیم؟
آیا فکر کرده ایم که اگر چند نفر از این آقایان تحمل شنیدن انتقادهای تند ما را نداشته باشند و به دامان شبکه های ماهواره ای پناه ببرند و خدای ناکرده تبدیل به شومن های ضد نظام گردند، گناهش گردن کیست؟
بهتر بود با طمئنینه ی بیشتری با مسئول گروه اعزامی تماس گرفته شده و نارضایتی خودمان را اعلام می کردیم . شاید اصلا درگیرو دار فضای حاکم بر برزیل، حواسشان به این اقدام خلاف عرف کشور نبوده!
اصلا اگر کسی بگوید شلوارک پوشیدن این آقایان بدتر است یا شورت پوشیدن بازیکنان تیم ملی؟ چه جوابی خواهیم داد؟!
مورد دیگر اعتراض های تند به هزینه ی این سفر است که پیش از جام جهانی آقای سیدجواد هاشمی در مصاحبه ای که از صداو سیما پخش شد اظهار داشت که سفر هنرمندان به برزیل بدون حتی یک ریال هزینه ی دولتی انجام می شود. اگر این سخن درست باشد پاسخ تهمت هایی را که به ایشان زده اید چگونه خواهید داد؟
اما مسئله مهم این است که آیا اصلا سفر یک گروه بازیگر به برزیل لازم بود؟
اگر منظور انعکاس حس و حال بازیکنان تیم ملی و ترویج فرهنگ ایرانی و ... است که باید تیمی از نویسندگان یا حتی کارگردانان اعزام می شد نه بازیگران که تنها مجری تفکرات دیگرانند!
----
پ ن: وقتی این مطلب رو می نوشتم هنوز این نوشته مهراب قاسم خانی رو نخونده بودم! انگار پیش بینیم درست از آب درومد البته متاسفانه!
