تلاش های کاریکاتوری

گاهی بزنگاه است
گاهی درست همان وقتی ست که باید باشی
گاهی درست همان جایی ست که باید باشی
باید باشی و بیدار باشی
باید باشی و ایستاده باشی
فریاد باشی
غیرت باشی
هرچند خیلی ها نی می زنند و هیپنوتیزم می کنند بیداری چشمانت را
همان ها که هر روز بر طبل تفرقه می کوبند
حالا
داعیه دار وحدت شده اند و
هر فریادی را ضد وحدت می دانند
اینجا درست همان جایی ست که باید فریاد بزنی برائت از مشرکین را
این جا درست همان جایی ست که باید بدانی
رحماء بینهم درست یعنی اشداء علی کفار
این روزها بعضی ها از میان تمام تاریخ عاشق حدیبیه شده اند
و اصلا به روی ذهنشان هم نمی آورند طواف هروله آگین "عمره القضا" را
قسم به قلم
حالا درست وقتی ست که باید با هروله طواف کنیم گرداگرد عالم را
و زیر پاهای الله اکبرمان له کنیم تلاش های "کاریکاتوری" دشمنان الله را
که گاهی اگر حسینی نباشیم
فردا یزیدی خواهیم بود 

برگ گل محمدی

برگ های سبز خُرد،
دسته دسته می شوند
تا کنار هم شوند
رخت سبز تازه بر
شاخه ی محمدی
این فقط نشانه ای
از لزوم وحدت
"امت محمدی" ست

اربعین فکه

این شعر مال 10 ، 12 سال پیشه! ولی چون دوسش دارم و در ضمن دلم نمی خواست شب شهادت حضرت رقیه(س) تو وبلاگم روضه نداشته باشم ارسالش کردم. اشکالات ادبیش رو به بزرگی خودتون ببخشید لطفا.

یواش یواش، رسیدن

اون صورتای کبود،

آخ! بمیرم، پس چرا

رقیه توشون نبود؟

در دفاع از شیخ النمر

وقتی هوا تاریک تاریک است
وقتی که خفّاشان همه بیدار و وقت شادی دیو است
وقتی که برگ سبز می میرد
وقتی زمان بدجور در دوران پاییز است
وقتی که ایمان توی دستت سنگی از آتش
وقتی خداشان چوب و سنگ و
عشق
                  غمگین است
وقتی که عصر جاهلیت تازه گردیده
وقتی جگرخواری دوباره رسم گردیده
وقتی که رمی حجشان پابوس شیطان است
 دنیا به آدم آهنی ها سخت می بالد
وقتی که جرم شیعگی در این غریبستان
بالاتر از کفر است و حکمش دادن جان است
وقتی عدالت کنج دنیا بی کس افتاده
وقتی که فریاد از گلوی خلق می دزدند
باید که کاری کرد حتی
با زبان شعر
باید تأسی کرد بر زینب(س)
برخیز از جا
کاخ یزید امروز هر جایی ازین دنیاست
 

هدیه ی شیطان

آری برادر تمام ماجرا از دوشنبه بود
باران اشک های سرخ نی روی خاک تفتیده ی کربلا هزاران سال است ، حافظه ی تاریخ را نمناک می کند و امروز لااله الاالله گویان بچه شیعه ها را ذبح می کنند به جرم ولایت مولا
همه از شومی همان دوشنبه ی کذایی ست که شیطان سقیفه را به بنی آدم هدیه داد

لااقل برای دجّال ها بیا

می خواستم غزل بگویم برای آمدنت

دیدم آب از آب تکان نمی خورد با غزل هایم

دریا باید متلاطم باشد تا بیایی

گذشته آب از سرمان در هزار و سیصد و غم سال بی خبری

باید آب دستمان است زمین بگذاریم و اعتقادمان را تمام قد بایستانیم به نیّت ظهورت

آب که سربالا برود کافرها هم علائم ظهور می خوانند و

میلیارد میلیارد خرج می کنند تا درست همانجایی باشند که

قرار است تو باشی

و ما دنبال دوربین آخرین مدل آمریکایی برای ضبط ندبه هایمان!

این روزها مثل قارچ دجّال می روید و

کشور کشور مظلوم نشانمان می دهند و

خون در خون به رخمان می کشند کوچه پس کوچه های برادرنشینمان را

شاید به رگمان بربخورد و دست از سر بیانیه ها و محکوم کردن هایمان برداریم و

اما مشک سوراخ و انتظار آب؟

از چاه ما که آبی برنمی آید....

لااقل برای دجّال هایت بیا آقا جان.

جنگ ستارگان / شعر خطاب به داعش و داعش پرورها!

عده ای را می ریزند توی سوریه
 تا قربه الی الله زنا کنند
بهشت را دولپی قورت بدهند
و قی کنند آبروی مسلمانی را
کم کم که سر بریدن برایشان مثل باز کردن سر پپسی دلانگیز شد
حتی خود ژپتوهای غربی هم هول ورشان داشت از این عروسک های دست ساز ریش درازشان
فکرش را بکن
دخترهای مو بُلُند غربی با تاپ های نیم تنه شان چه شکارهای خوبی می شوند برای شمشیر برادران تکفیری!

اتل متل جمعه شد...

 اتل متل جمعه شد

دوباره دل پرکشید

به آسمون نرگس

یواشکی سرکشید

 

می گن یه روزمی رسه

همون که مهربونه

اونکه امید قلب و

یاور بی کسونه

 

این همه ساله مهدی

چشم انتظارمونه

آره! درست شنیدی

اونکه غریبه، اونه

من و تو مال خداییم (4 خرداد-روز ملی مقاومت دزفول)

تو شبیه کوچه هایی

هیچ جا از اینجا نمی ری

تابلوی اسم شهیدو

از رو قلبت نمی گیری

استعاره ی سرخ

دلم

می سوزد برای سیب

وقتی که

لک های زمان بر پیکرش افتاد

از چشم های عاشقان افتاد

آی ، عاشق نمایان این همان سیب است!

همان سرخی که زیبائیش

مضمون غزل ها بود

و لمس دست های هرزه تان

رنگ و لعاب چهره اش را برد

حالا او

به دور از باغ

به دور از خنده های داغ

اینجا ساکت افتاده

صدای ناخوش کرمی

               سراغ از لحظه اش پرسید ....