خوابیده روی دامنم سرباز چشمانت
جنگی به راه افتاده با آن ناز چشمانت
فرمانده ی کل سپاهت را خبر کن که
دل را به تسخیرش کشاند اعجاز چشمانت
چه بُرد-بُردی می شود این جنگ وقتی که
پر می شود احساس من از راز چشمانت
من از سکوت شب میان موی تو گیجم
وقتی که غوغا می کند آواز چشمانت
برقی که از چشمان تو ساطع شود شعر است
حافظ غزل می چیند از شیراز چشمانت
بر روی خطّ ابرویت راهی شدم، حالا
پایـان عاقل بودنم؛ آغــاز چشمانت
آراسته نیا- اردیبهشت 94
دائم غزل ها را من از نو می نویسم
با اشک پاک واژه از تو می نویسم
هر روز اسم تازه ای سرخ و کنارش
از ما و بار نام رهرو می نویسم
باغ شهادت باز درها را گشوده ست
اسب سفید و شَنگ بـِرنو می نویسم
هرچند تنها ماندم و گل پونه ای نیست
ازسیل غم، از نور ؛ هردو می نویسم
پشت تمام واژه ها یک جاده معناست
با فونت رویا، بُلد، "پاشو!" می نویسم
وقتی شعری را از وبلاگی کپی می کنید ...
وقتی اسم شاعر را از پایین شعر حذف می کنید...
وقتی همان شعر را به نام خودتان در همایش شعری می خوانید...
***** لطفا قبلش بررسی کنید که شاعر اصلی از مهمانان آن همایش نباشد!! *****
صد دشت لاله به جان طرح کرده بود
آبی ترین طلسم جهان شرح کرده بود
با بالهای روشن تدبیر می پرید
قیصر، تمام قلب مرا فتح کرده بود
کاش یک "تافت" اساسی می زدیم روی آدم هایی که رجب از ما می سازد!
