روزگاری مردم ایران با وحدت و یکپارچگی خود توانستند به موفقیتی بزرگ به نام "ملی شدن صنعت نفت" دست پیدا کنند.
اما توطئه بیگانگان طعم این شیرینی را از کام ها زدود و اختلاف افکنی زمینه استبداد و دیکتاتوری صدچندان را فراهم کرد.
وحدت بین مصدق و آیت الله کاشانی و بالاتر بین عامه ی مردم اصلی ترین عامل پیروزی های آن دوران بود. وحدتی که خیلی زود هدف تیرهای زهرآگین دشمنان قرار گرفت و روز به روز ضعیف تر و کمرنگ تر شد.
دشمنان برای از بین بردن وحدت هر روز دست به کار و توطئه ی تازه ای می زنند، از تعریف و تمجید های بسیار زیاد از مصدق گرفته تا کوبیدن و توهین به آیت الله کاشانی، از پررنگ کردن نقش مردم گرفته تا کمرنگ نشان دادن نقش روحانیت، از تاکید نمایشی بر بدی انگلیس گرفته تا زیباجلوه دادن افتادن در چاه آمریکا!
و خلاصه نتیجه ی اختلاف افکنی ها گذشته از آنکه کدام گروه حق دارد و کدام طیف بی راه می گوید، می شود دوران سیاه استبداد بعد از 28 مرداد و زخم خوردن های پیاپی از شیطان بزرگ.
و این داستان ادامه دارد....
حواسمان هست که توافق چند مرحله ای کردند
حواسمان هست که تنها تحریم های مرتبط با انرژی هسته ای که فقط دو تا از تمام تحریم های صورت گرفته علیه ایران است برداشته می شود . آن هم شااااید!
حواسمان هست که فردو جایی می شود تنها برای " تشویق " فعالیت های فناوری فیزیکی و هسته ای بین المللی!
حواسمان هست که بعد از باز طراحی تاسیسات اراک ممکن است به جای آب سنگین آب معدنی تولید کنند یا حتی بستنی قیفی!
