سوزستان

آدم است دیگر! از همان اول برایش حوا آفریدی و دوتایی شدند همدم، شدند همراه، شدند رفیق. اگر با هم گندم خوردند با یکدیگر هم عبادتت کردند.
آدم، چه ابوالبشر باشد و چه ما نوه نتیجه‌های آخرالزمانی‌اش، دلش رفیق می‌خواهد. دلش می‌خواهد یکی باشد که دل به دلش بدهد و بی‌واهمه پیش او خودش باشد و دم گوشش نجوا کند.
دلش می‌خواهد هرچه غصه دارد را با یک «خب، بگو ببینیم چه خبرِ» رفیقش از دل بیرون کند و بریزدشان روی دایره ی درددل و بعد راحت و بی‌دغدغه لبخند بزند شوخی‌های رفیقانه‌شان را.
خوش‌بحال من که در این گوشه بی پیرایه ی دنیا، رفیقم تو هستی. خوشا به حال من که حرف‌هایم می‌شوند درددل هایی برای تو که رفیق هر بی رفیقی.
اصلا کاش همیشه بی‌رفیق بمانم که بعد تو بیشتر رفیق غصه‌هایم باشی و بزنی روی شانه‌ام که غصه‌نخور بنده ی تنها! خودم رفیق بی‌کسی‌هایت می‌شوم.
و بعد تندی بوسه بزنم وسط پیشانی‌ات را و لبخند آرامش بشود مهمان لب‌های قلبم.
عزیز دلم، با تو چقدر می‌چسبد صبوری! من مشکلاتم را یکی یکی دندان روی جگر بگذارم و تو ببینی و نازم را بیشتر بکشی و قربان‌صدقه ی منِ بنده‌ات بروی و من در دلم قند آب شود مهربانی‌ها و رفاقت هایت را.
قسم می‌خورم، هیچ کس مثل تو پای رفاقتش مرام نمی‌گذارد. ممنونم، رفیق خوب تنهایی‌هایم!

#یا_رفیق_من_لارفیق_له

*زهرا آراسته‌نیا*

@arastehnia

Suzestan.ir

Instagram.com/arastehnia