دورهمی خندوانه می بینیم!
بدون شک یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های این روزهای تلوزیون، "خندوانه" می‌باشد.
این برنامه که با رویکرد شادی‌آفرینی و به صورت یک جنگ تلوزیونی با اجرای رامبد جوان و عروسک محبوبی به نام "جناب خان" از شبکه نسیم پخش می‌شود، توانسته نظر مثبت اقشار و سنین مختلف مردم را به خود جلب نماید.
این درحالی ست که همزمان با خندوانه، برنامه "دورهمی" به اجرا و کارگردانی مهران مدیری، طنزپرداز باسابقه ی کشور تقریبا با همان چارچوب و از همان شبکه درحال پخش می‌باشد.
اما چرخی درمیان گفته ها و نظرات مردم خیلی زود ما را به این نتیجه می رساند که دورهمی از نظر اقبال عمومی در رده‌ای بسیار بسیار پایین‌تر از خندوانه قرار دارد.
ولی چرا؟
اگر دقت کنیم، مهران مدیری با جملات و موضوعاتی که برای برنامه انتخاب می کند اتفاقا بسیار فکر شده و منتقدانه به مشکلات روز جامعه می پردازد. انتقاداتی که گاه شجاعانه رده‌های مختلف مردمی و حتی مسئولیتی نظام را مورد هدف قرار می‌دهند و حرف دل مردم را بیان می‌کنند.
اما شاید نکته‌ای را که موجب ناخشنودی مردم از دورهمی شده بتوان این‌گونه بیان کرد:
✅ دورهمی آن چیزی ست که ما هستیم و خندوانه آن چیزی ست که آرزو داریم باشیم!
ما به خصلت ذاتی عدالت‌خواه ایرانی‌مان، همواره به نقاط ضعف و ایرادات جامعه خیلی سریع پی برده و واکنش نشان می‌دهیم، که گاه این واکنش هایمان با تمسخر و ایرادگیری و بی احترامی به دیگران و یکدیگر همراه است و این درست چیزی ست که در خندوانه نمی‌بینیم!
رامبد جوان نمونه‌ای از احترام بسیار بالا به مخاطبان و حاضران در برنامه‌اش را برای ما به نمایش گذاشته است.
وقتی با شور و هیجان مشغول گفتن یک دیالوگ پراحساس و پر حرکت است و در این بین پایش به پای یکی از حاضران می‌خورد، بدون هیچ غروری صحبت را قطع کرده و از او عذرخواهی می‌کند و بعد خیلی عادی به ادامه صحبتش می‌پردازد.
وقتی قرار است به یک معضل اجتماعی یا یک قضیه ی سیاسی عکس العمل نشان دهد چنان در لفافه و با طنز ملیح این کار را می‌کند که حتی خود فرد مورد انتقاد هم می تواند همپای او بخندد و البته متنبه شود!
متاسفانه خیلی از ما عیب‌ها را خوب می‌بینیم اما عدم احترام باعث می‌شود به هم خندیدنمان تأثیر کلاممان را بسیار بسیار کم کند و بیشتر در مقابل یکدیگر به جبهه‌گیری بپردازیم.
البته در نهان خودمان به عیب این نکته واقفیم و از خودِ خود بیزاریم و به ظن بنده همین است که به دورهمی که نمونه‌ای از خود واقعی ما - البته گاهی با غلظت بیشتری- ست، نظر خوشی نداریم!
