سوزستان

بی شک برای داشتن جامعه ای پیشرو، حضور در صحنه های مختلف انتخاباتی نقش بسزایی دارد. حضوری که دقت و تقوی برای مفید بودن آن بسیار مؤثر است. ورود افرادی به مجلس که صلاحیت ایمانی و اعتقادی و فردی آنها مورد تأیید اکثریت ساکنین یک شهر می باشد هر چند برای پیشرفت و تعالی شهر و اجتماع بسیار مؤثر است اما کافی نیست.

علاوه بر انتخاب شایسته و با دقت، حمایت و پشتیبانی از نماینده منتخب نیز بر عملکرد خوب و مفید او در طی چهار سال حضورش در مجلس بسیار لازم می باشد.

این یک واقعیت است که گروه ها و دولت های زخم خورده از انقلاب و نیز همان ها که رهبر ازشان با عنوان کانون های قدرت و ثروت یاد می کند بی صبرانه در پی جذب نیروهای انقلابی و تخریب مسئولین می باشند. که نمایندگان مجلس نیز از این قضیه مستثنی نبوده و به محض حضور در بهارستان و یا حتی به محض اقدام برای کاندیداتوری مورد طمع این افراد و گروه های غیر خودی قرار خواهند گرفت.

این میان اگر مردم یعنی همان حامیان اصلی شخص نماینده به هر بهانه -خواه اعتماد به آن شخص، خواه خیال اینکه ما وظیفه مان را با حضور در انتخابات انجام داده ایم و حالا دیگر نوبت اوست و خواه به بهانه سردی و بدی های کوچک یا خدای نخواسته بزرگ دیده شده از شخص نماینده- از او فاصله بگیرند ، عملا میدان برای حضور بیگانگان و بدخواهان باز شده و سریعتر به خواسته ی خود می رسند و خیلی زود شخصی را که تا دیروز از افتخارات انقلاب و امیدهای مردم مستضعف بود ، تبدیل می کنند به مهره ای سوخته و حتی معاند!

متاسفانه حافظه تاریخی ملت ما در طول این 37 سال از این نمونه های ناخوشایند بسیار در خود جای داده . نمونه هایی که همه با افسوس از آن یاد می کنند و با یاد آوریشان بی اختیار بر لبمان جاری می شود که : اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا.... و خیلی وقتها حتی به یاد نمی آوریم که چه شد و چه روزی بود که آن نیروهای خوب یکباره صد و هشتاد درجه تغییر کردند...... حال آنکه با کمی تامل به این نتیجه می رسیم که که روز تغییر موضع آنها درست همان روزی بود که ما تنهایشان گذاشتیم!

نماینده ی ما ، نماینده ی ماست و باید باور داشته باشیم که انتخاب ما برایمان محترم است و حتی اگر خودش هم نخواهد باز هم نماینده ی ماست! حتی اگر به او رای نداده باشیم.

این وظیفه ی شرعی و قانونی ما (مردم) است که اشتباهات نماینده را به او گوش زد کنیم و تحت هیچ شرایطی هم نباید از این وظیفه عدول نماییم . اما انجام این وظیفه باید همچون یک بحث درون خانوادگی دلسوزانه و خیرخواهانه و مصلحانه باشد نه از روی کینه و تسویه حساب های شخصی..

با این نگاه و با یاد آوری مداوم این موضوع به او است که حتی در برابر اشتباهات بزرگ او نیز تنهایش نگذاشته و خودمان او را به گونه ای تنبیه می کنیم که به دامان دشمن نیوفتد و هیچ گاه اجازه نخواهیم داد دیگران انتخاب ما را از ما بگیرند.

امام خمینی می فرمایند: «باید همه زن‌ها و همه مردها در مسائل اجتماعی و در مسائل سیاسی وارد باشند و ناظر باشند، هم به کارهای دولت ناظر باشند، هم به مجلس ناظر باشند، اظهار نظر بکنند. ملت الان باید همه‌شان ناظر امور باشند. اظهار نظر بکنند در مسائل سیاسی در مسائل اجتماعی، در مسائلی که عمل می‌کند دولت، استفاده بکنند، اگر یک کار خلاف دیدند.»1

همیشه این را به یاد داشته باشیم که یک شخص شاید نماینده خوبی نباشد اما بعد از دوران نمایندگی اش باید بتواند در سایر بخش های اجتماع با قدرت به ارائه خدمت به همشهریانش بپردازد و نباید انتقادها از عملکرد بد او به گونه ای باشد که هرگونه توان کار دوباره را از او بگیرد.

1- صحیفه امام ، ج 13 ، صفحه 193