سوزستان

باز دلم غرق جنون می شود / از در میخانه برون می شود

 تا به لبم ذکر علی جا گرفت/ لاف ولایت زد و معنا گرفت

 من به علی تا به خدا می رسم/ اوست کَسَم، با همه من بی کَسَم

 دست نبی در شعف و شور بود / خمّ غدیر همچو کُه طور بود

 آیه اکمال رسالت رسید / لحظه ی اعلام ولایت رسید

 دست به بیعت همه پیش آورند/ در دل خود حیف که نیش آورند

 آن همه اعلام حمایت چه شد؟/ بیعت با دست ولایت چه شد؟

 شیر خدا خانه نشین میکنید؟/ بدعت نو در دل دین می کنید؟

 قصه ی آن میخ ِ در سوخته / چرخ زمان را جگر افروخته

 چرخ زمان گشت و به اکنون رسید/ نوبت جانبازی مجنون رسید

 ما به جمال مه مان دلخوشیم/ بوی علی از نفسش می چشیم

 با مه خود مشق ولا می کنیم / امر کند سر به فدا می کنیم

 سید ما عامل امر علی ست / نور علی از رخ او منجلی ست

 کوفه برای دل ما محو شد / در "نه دی" حادثه ها لغو شد

 ما به علی دست وفا داده ایم / گوش به فرمان خدا داده ایم

 تا که به ما تکّه دلی داده اند / شهرت عمّار علی داده اند

 با سخنی تیز تر از تیرها / سر ببریم از همه شمشیرها

پر تپش از شعر و شعوریم ما / منتظر صبح ظهوریم ما

 فکه و دهلاویه را دیده ایم/ از شجر عشق، بلا چیده ایم

گرچه پر از زخم جفائیم ما / شیر یل حادثه ماییم ما

در هوس کوی تو سرگشته ایم / خانه و میخانه، تورا گشته ایم

 بی تو فضای دل ما ابری است / خنده به روی لب ما جبری است

 بر دل دیوانه نباشد حرج / یا پسر فاطمه عجل فرج

آراسته نیا