به افق اهواز یک ساعت دیگر به پایان ماه خدا باقی ست...
دوست دارم این یک ساعت را "اللهم عجل لولیک الفرج" بخوانم تا شاید بدی هایم پشت خوبی های این الفاظ گم شوند...
دوست دارم اشک باشم... از آن اشک های داغ شاعرانه...
دوست دارم کمی بنده باشم که از آزادی ام جز اسارت هوای نفس چیزی ندیدم.
خدایا به خوبان درگاهت قسم، مرا از توبه کنندگانت قرار ده ...
التماس دعا
18 تیر 78 بود که فتنه خود را نشان داد ... شهید سازی ها رو شدند ... آتش زدن ها شروع شدند ... ما در عجب بودیم ... و امام خامنه ای ردای مبارزه با فتنه را یک تنه بر تن کردند ....
خرداد 88 دوباره فتنه، فتنه تر شد ... شهیدسازی، شهیدسازی تر شد ... آتش زدن ها، آتش زدن تر شدند ... ما در عجب تر بودیم .... و امام خامنه ای باز هم دست فتنه را رو کردند ....
حواسمان به 98 هست؟
تحقیر می کنند .... می ایستیم .....
تحریم می کنند .... می ایستیم .....
تهدید می کنند .... می ایستیم .....
ترور می کنند .... می ایستیم .....
تمام این کُری خواندن هایشان تا وقتی ست که حضور مردم را ندیده اند .... بسیار تجربه کرده ایم سکوت مرگ بارشان را بعد از حضورمان....
شاید ما باور نکنیم اما تئوریزیسین های غربی تنها بر اساس آمار و اطلاعاتشان طرح می دهند . آماری که نشان می دهد با دست خالی کاری از ما ساخته نیست! .... ما سالها پیش از این محکوم به نابودی بودیم ! آن طور که آمارشان می گوید تا حالا هفتاد کفن باید پوسانده باشد انقلابمان ! ....
گرانی هست ... بی کاری هست ... هزار و یک مشکل و درد بی درمان دیگر هست .... پس ... ما نباید باشیم ! این را قانون اوّل دموکراسی شان می گوید! ......
چه می شود کرد! عقلشان نمی رسد به ایمانمان......
عقلشان نمی رسد به اینکه ایرانی آنگاه که بسم الله گفت، سرش برود اعتقادش را نخواهد فروخت .....
سی و سه سال است که بسم الله مان را فریاد می کنیم با حضورمان اما نمی فهمند.... صُمٌّ بُکم ٌ عُمیٌ فهم لا یَرجعون....
با عقل ایرانی مان که می سنجیم تعجب می کنیم و باورمان نمی شود این همه خنگ بودنشان!!! گاهی حتی پیش خود می گوییم این ها همه نقشه است! مگر می شود نشناسند ما را؟! ......... اما حقیقت چیز دیگری ست....
و اینک بار دیگر به تماشا خواهیم نشست ، سکوت شان را ..... و بر هم خواهیم زد تمام طرح های شان را با انگشت های جوهری مان ....
جمعه همه خواهیم بود.......
#مکتوبات
#معدن_یا_انتخابات_مسئله_این_است
این روزها خیلی‌ها می گویند و می‌نویسند که، معدنچی‌ها، شرمنده‌ایم از سرگرم شدنمان به انتخابات!
اما حقیقت این است که سرگرم انتخابات بودن، آن هم درست در زمان تبلیغات انتخاباتی، اصلا هم بد و شرم‌آور نیست.
شرمگینی مال وقتی ست که با بی توجهی و بی دقتی، تفکری را انتخاب کنیم که درد کارگر معدنچی را نفهمد...
شرمگینی مال وقتی ست که تفکری را انتخاب کنیم که سیاسی‌کاری را بر شایستگی برگزیند...
و گرنه کار هر بخش در جامعه سالم معلوم است و وظیفه اش مشخص! و این تقسیم بندی درست برای چنین روزهایی ست که بشود بدون تعطیل کردن یک کار مهم، به کار مهم دیگر نیز پرداخت.
اشکال وقتی ست که این تقسیم بندی‌ها با بی‌تدبیری یا کم‌کاری یا سیاسی‌کاری، به هم می خورد!
اگرشرمگینیم، شرمگینیمان از این است.
خدا را شاهد می‌گیرم که این متن اصلا له یا علیه کاندیدای خاصی نیست و این اتفاق در هر زمان دیگری هم می‌افتاد همین را می‌نوشتم. لطفا برداشت جناحی نکنید
#زهرا_آراسته_نیا
#معدن
@arastehnia
✅https://telegram.me/joinchat/BAUL9j7pyOYkWHJ-v-Gsig
این ماجرا واقعی ست!!
سلام
ببخشید از اینکه مطلب طولانی ست ولی به طور قطع برای خوانش آن به میزانی که ما در این مدت از بی مسئولیتی مخابراتی ها آزرده شده ایم، اذیت نخواهید شد!
تقریبا دو سال پیش بود که تقاضای وصل ADSL داشتیم که گفتند شماره شما روی PCM است و درصورتی که بخواهید به خط عادی تبدیل شود باید یک سال از خدمات اینترنت مخابرات استفاده کنید و ما هم گفتیم چشم و با وجود قطعی های بسیار زیاد و سرعت بسیار پایینش دو سال از اینترنت مخابرات استفاده کردیم.
حالا قصد انتقال به اینترنت شرکت شاتل را داشتیم که به همین منظور تقاضای جمع آوری ADSL را به مخابرات دادیم و این آغاز ماجرای بود...
حجم اینترنتمان تمام شد، خواستم برای تمدید اقدام کنم که سایت اجازه نمی داد با مخابرات تماس گرفتم گفتند: خط شما در لیست جمع آوری ست و امکان تمدید وجود ندارد. هرچه التماس کردم که لااقل یک مگابایت شارژ کنید تا به کارهایم برسم قبول نکردند و گفتند اصلا نمی شود!
گفتم پس لااقل زودتر قطعش کنید اما خبری از جمع آوری خط نبود و بالاخره بعد از چندین روز و با تماس های متعدد به جای جمع آوری ADSL خود خط تلفنمان را جمع آوری کردند و تلفن منزلمان قطع شد!!
کلی پی گیری کردیم که "بابا چرا تلفن را قطع کردید؟ اینترنت را باید قطع می کردید!" و بعد از چند روز تلفن وصل شد اما این بار یک طرفه بود و پیام میداد که تلفن شما به دلیل بدهی یک طرفه می باشد. با تعجب به 1818 تماس گرفتیم اما دیدید شماره ای که میخواند شماره ما نیست و کاشف به عمل آمد شماره ی یک بنده خدای دیگر را اشتباه به منزل ما وصل کرده اند!!
باز هم تماس و التماس و بعداز چند روز از مخابرات آمدند و از صبح تا ظهر یک مامور به تلفن های ساختمان وررفت و گفت تبریک میگم تلفنتان وصل شد و رفت اما همینکه به شماره موبایل همسرم تماس گرفتم دیدیم که ای دل غافل اینبار هم شماره ی دیگری را به جای شماره تلفن خودمان وصل کرده اند!
و باز هم تلفن ها و التماس ها برای رفع مشکل شروع شد..
بگذریم از اینکه در این میان ما می توانستیم با شماره تلفنی که به نام خودمان هم نیست کلی تماس خارج کشور بگیریم و حتی مزاحم این و آن شویم و ککمان هم نگزد! مخابرات شانس آورد که ما آدم های خوبی بودیم!!
بعد از دوروز تازه توانستیم به شماره تلفن قبلی خودمان برسیم اما اینترنت هنوز هم جمع آوری نشده بود!
دوباره تلفن و واسطه و دعوا و جرو بحث تا بالاخره بعد از گذشت تقریبا یک ماهف خط اینترنت ای دی اس ال منزمان جمع آوری شد.
حالا نوبت شاتل بود تا اینترنت خودش را وصل کند...
اما در کمال تعجب کارمند مخابرات رسما بهمان گفت: مامور شاتل پایش را در اتاقم بگذارد قلم پایش را می شکنم!!!!
و این درحالی ست که مامور شرکت شاتل قانونا و عقلا برای رانژه کردن خط باید به مخابرات می رفت و بدون این کار اصلا نمی توانست اینترنتی به مشتری هایش بدهد.
بعد از چند هفته از شرکت شاتل تماس گرفتند و شاد و شنگول گفتند اینترنت شما وصل شده و فردا برای انجام تنظیمات می آییم که دیدیم باز هم به برکت برادران مخابرات اینترنت شاتل را هم به شماره ی دیگری وصل کرده اند!!!
و چنین است که حالا بیشتر از دو ماه است که ما بی اینترنت مانده ایم و هیچ کس هم پاسخگو نیست.
خاطر نشان می کنم که شغل بنده طراحی سایت های اینترنتی ست و هم اکنون چندین مشتری منتظر انجام پروژه هایشان هستند و مخابرات را مسئول ضررها و خسارات متوجه خود می دانم.
سالهاست دزفول قهرمان در انتظار بهره برداری کامل از موزه دفاع مقدس می باشد تا شاید جایی آبرومند برای معرفی و ماندگاری خاطرات ایستادگی ها و مقاومت هایش باشد اما...
چند سالی هست که هشت شهید گمنام در محوطه این مرکز میزبان قلب دزفولی هایند و تلاش جوانان شهر برای آشنایی با نام و رسم زمینی این آشنایان آسمان، قصه ها دارد...
حال اما ماجرا چیز دیگری ست.
خواستیم به زیارتشان برویم که هر چه چشم گرداندیم اثری از بلندی بنای یادبودشان نیافتیم و سراسیمه وارد محوطه شدیم و دیدیم آنچه را که دل می سوزاند...
یک زمین خاکی که با نم نم باران گل شده بود و دور تا دورش تنها با گونی های پر از خاک نشان گذاری شده بود و نه بنای یادبودی داشت و نه سنگ مزاری و نه حتی آجری که نشان دهد هر شهید کجا خاک بوده!
خواستم به حکم "فاخلع نعلیک"، پای افزار دراورم و روی موکت بنشینم و فاتحه بخوانم، دیدم موکت درست روی جایی که قبلا سنگ مزار شهید بود گذاشته شده! اصلا معلوم نبود داری پایت را روی کدامین شهید می گذاری! کدامین لاله زیر پای تو خواهد ماند!
تنم می لرزید و از ورود به وادی مقدسشان چشم پوشیدم، که قرار من روی لاله پاگذاشتن نبود...
پرسیدم و گفتند، طرح جدید ساختمان موزه از تهران آمده و بنای یادبود به طرح نمی خورد!!
خدای من! چه می شنوم؟! طرح باید به شهدا بخورد یا شهدا به طرح؟؟؟؟؟
اصلا مگر طرح قدیم اینجا راه افتاده بود که حالا طرح جدید بخواهد؟
به فرض که وحی منزل است و باید طرح نو دراندازند! نمی شد پول و مصالح و تجهیزات را آماده کنند و بعد در یک روز هم بنای قبلی را تخریب و همان وقت به ساخت بنای نو اقدام کنند تا مادران شهید شهرمان چنین شخم زده شدن مزار جگرگوشه های مملکت را نبینند؟ لابد با خودشان مرور کرده اند که همین عاقبت، چند سال بعد نصیب مزار شهید من هم خواهد شد و معلوم نیست چند مادر و پدر شهید این روزها قلبشان بی دلیل! یکهو! گرفته است...
شنیدم 12 بهمن مزارها تخریب شده اند و امروز 12 اسفند است و هیچ اثری از کمترین اقدامی برای بازسازی نیست که نیست...
🔴 آقایان لطفا دست از سر یادگارهای دفاع مقدس مان بردارید!
تا کی قرار است هر جا هر کس بنا بود بازنشسته شود، به عنوان مسئول مرکز فرهنگی دفاع مقدس دزفول معرفی گردد؟
🔸 تا کی قرار است حقوقتان را از نام شهدا بگیرید و به قول خودتان، کار بسیجیتان را در حسینیه ثارالله انجام دهید؟
🔹 اصلا مگر این مراکز برای استفاده کاروان های راهیان نور نیستند؟ پس چرا هر سال درست در آستانه آغاز سفرها یک گوشه مرکز را به دست عمله بناها می سپارید و به بهانه تعمیرات و آماده نبودن موزه هیچ دستاوردی از شما نمی بیبنیم؟
شما آدم های خوبی هستید. این را مردم دزفول می دانند اما هر آدم خوبی برای هر کاری ساخته نشده است!
می ترسم از اینکه روزی برای عاقبت به خیریتان دست به دامن عزرائیل شویم!
#زهرا_آراسته_نیا
به رغم فتنه افکنی ها و دشمنی های پنهان و اشکار ملحدین و منافقین ، هنوز و تا همیشه اسلام عالی ترین دین و آیین بشر خواهد بود.
با نگاهی به تاریخ صدر اسلام سیره پیامبر در برخورد با منافقان و بدعتهای آنان جلب توجه می کند. مسئله مسجد ضرار و برخورد قاطع پیامبر با آن و نیز غزوه ها و نبردهای ایشان با کفار و یهودیان راهی پیش پای ما می گذارد که امام راحل(ره) از آن به اسلام ناب محمدی(ص) یاد نمود.
#اسلام_ناب_محمدی(ص) اسلام پا برهنگان و زجرکشیدگان است. اسلامی که با هرگونه استکبار و استعمار سر سازش نخواهد داشت و در چنین اسلامی ست که گناه حتی کوچکش محلی از اعراب ندارد.
پای بندی به ارزشها و استقامت و جهاد برای حفظ آنها از ابتدایی و اصلی ترین صفات چنین اسلامی ست.
در اسلام ناب محمدی(ص) مبارزه با ظلم مرز نمی شناسد و از اینجاست که خیلی راحت می توان با نیم نگاهی به شعار تازه درامده ی " نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران" زاویه داعیه داران خط امام را با اندیشه های والای آن بت شکن عصر متوجه شد.
در مقابل اسلام ناب محمدی(ص) ، تعبیر بسیار دقیق اسلام آمریکایی به چشم می خورد که نماینده اسلامی ست که سر در مسجد و خانقاه دارد و اجتماع را به دست مستکبران و سرمایه داران می سپارد.
چنین اسلامی می شود همان که با غاصب جان و مال و مملکت مسلمانان فلسطینی سر میز مذاکره قهوه می نوشد و از یاد می برد آیات جهاد را.
اسلام آمریکایی همان است که در سرزمین امن الهی مسلمانان شیعه مذهب را قتل عام می کند تا خوشایند اربابان سرمایه دارش باشد.
و در یک کلام اسلام آمریکایی یعنی اسلام سرمایه داری. و یا به تعبیر همان خمینی کبیر این خوی کاخ نشینی ست که دردسر می آورد.خواه این کاخ نشین در لوس آنجلس باشد یا ریاض یا تهران!
اسلام آمریکایی اسلام عیسی به دینش ، موسی به دینش است و نتیجه اش می شود اینکه بین علما اختلاف می افتد که بالاخره گشت ارشاد خوب است یا بد!!
اسلام آمریکایی یعنی ما بهتریم! یعنی اسلام مدیون ماست!
اما اسلام ناب محمدی(ص) یعنی "خدمات متقابل ایران و اسلام".
اسلام آمریکایی همان است که مسولینش می خورند و مستضعفینش دم بر نمی آورند...
و...
#اسلام_آمریکایی یعنی همان که هزار وچهارصد و کلی سال چشمانمان را بی مهدی (عج) می نماید.
#زهرا_آراسته_نیا
@ARASTEHNIA
امروز با مادر شهید فرجوانی حرف زدم...
🔸 همینکه خودم را معرفی کردم و اسم جشنواره عمار را آوردم، گفت: " ازَت گله دارم!"
جاخوردم! اصلا مگر مرا می‌شناسد؟
وقتی برای فکر کردن و تجزیه تحلیل نبود، چون با شدت و حرارت داشت از من و از همه گله میکرد!
شاکی بود که چرا زودتر به سراغش نرفته ایم. شاکی بود که چرا از دریای خاطره هایش بی بهره ایم. می گفت به اندازه تمام روزهای جنگ خاطره دارد... از زمانی که چایخانه را راه اندازی کرده بود ، از زمانی که خانم ها را جمع می کرد و غذا و پسته برای رزمنده ها بسته بندی می کردند و لایشان جمله‌هایی برای روحیه دادن به سربازان اسلام می نوشتند. از زمانی که خودش سوار ماشین میشده و مواد مورد نیاز جبهه ها را جابه جا می کرد ه .از...
🔸 گوشم داغ شده بود! انگار دیگر صدایش را نمیشنیدم! شرمندگی آبم کرده بود و خدا را شکر که از پشت تلفن ذوب شدنم را نمی‌دید!
🔸 آری او مادر شهید بود و گله داشت از ما. از مایی که فکر می کنیم خیلی فعالیم و سرمان را مثل کبک در برف گوشی‌های‌مان فروکرده ایم و خیال می‌کنیم جبهه اسلام بدون ما حتما زمین می خورد! از ما که نماز شب نمیخوانیم تا مبادا خوبی‌های‌مان سر ریز شود! آخر آنقدر هشتک به سرانگشتان‌مان بسته‌ایم که شهادتمان رد خور ندارد و حیف است جبهه حق به این زودی از برکتمان خالی شود!!
🔸 چیز زیادی هم نمی خواست! یعنی اصلا چیزی نمی خواست! تنها گلایه اش این بود که چرا نمی‌آیید تا گنجینه ی گرانبهای خاطرات جنگم را دو دستی تقدیمتان کنم!
🔸خدا را شکر مرا نمی دید...
#زهرا_آراسته_نیا
#جشنواره_فیلم_عمار
@arastehnia
