زهرا آراسته نیا/ از آنجا که ما کلا آدم‌های فهیمی هستیم و به اطلاعات زیادی دسترسی داریم و سریع می‌توانیم ته و توی هرچیزی را از گوگل و ویکی‌پدیا دربیاوریم، لذا تشخیص دادیم که دیگر نیازی به شورای نگهبان و بررسی صلاحیت داوطلبان انتخابات مختلف نداریم.
هرکس خواست بیاید کاندید بشود ما خودمان می گردیم به بهترینش رای می‌دهیم. حالا اینکه کلا یک هفته برای تبلیغات وقت هست و ما باید در همان یک هفته هم اسم هزاران نفر نامزد انتخاباتی را بشنویم و هم برویم با گوگل بشناسیمشان و هم بینشان انتخاب کنیم هم خیلی مهم نیست.
اینکه خیلی از آن هزاران نامزد هم اصلا تا به حال سابقه ای در اینترنت نداشته اند و ویکی‌پدیا خیلی هم که به خودش فشار بیاورد نهایتا بتواند بنویسد: فلانی، نامزد بهمان انتخابات بیسار! هم که اصلا مهم نیست. ها راستی اینکه خیلی آدم ها هم کلا گوشی هوشمند ندارند و کاری به کار نت ندارند هم که اصلاِ اصلا مهم نیست…!
می‌گویید اینترنت که صاحاب ندارد و هرکس می‌تواند بیاید یک پیج بزند و الکی الکی کلی چیزهای خوب به خودش و کلی چیزهای بد به دیگران نسبت بدهد و راست و دروغش معلوم نباشد؟! خب بگویید به من چه؟!
تازه از این‌ها هم که بگذریم، ما چند نفر نماینده می فرستیم مجلس که هر قانونی دوست داشتند تصویب کنند. دیگر چه معنی دارد کسانی بیاید بررسی کنند که آن قانون ها با شرع و قانون اساسی مغایرت دارند یا نه؟! حالا اینکه من به خاطر شام خوشمزه ای که در ستاد فلانی خورده بودم بهش رأی دادم و فرستادمش مجلس و همین دیروز هم عکسش منتشر شد که وقت بحث و رأی‌گیری در مورد تصویب قانونِ نمی‌دانم چه، داشت با موبایلش مافیا بازی می‌کرد و فرت و فرت پست های اینستا را لایک می‌کرد و بعد هم یک ساعتی از خستگی ناشی از لایکیدن خوابش برده بود که اهمیتی ندارد.
بالاخره دورهم یک رأیی داده اند و یک قانونی تصویب شده، حالا یک عده بیایند بنشینند و روکنند آنها بین خواب و بیداریشان خلاف شرع و قانون اساسی مصوب کرده اند؟! خوبیت ندارد والا!
