به آذر که بنگری، در انتهای زردخیز پاییز، سرخی خون جوانانی را می بینی که آزادگی را از لابه لای ظلمت و بیداد، با حنجره ای به وسعت ایران فریاد کردند.
می شود حتی نباشی اما بشنوی ندای مرگ بر استکبار دانشجویان آزاده ای را که 16 آذر 32 با جان ایستادند تا بگویند حتی اگر دولت مردان بخواهند، ما نمی خواهیم پای انگلیس و آمریکا و هر سلطه گر دیگری به میهنمان باز شود.
