سوزستان

سالها نو می شود غرق نوای فاطمه

هفت سین سفره مان سوز و سنای فاطمه

سبزه را می بندم و با اشک نجوا می کنم

کاش می بستم دخیلی بر سرای فاطمه

دل برای بودنِ کنج بقیعش پرکشید

من کبوتر چاهی ام، دارم هوای فاطمه

گشت عالم تیره و تا خیمه ها  آتش گرفت

از همان ساعت که سیلی خورد ....وایِ فاطمه

با ولایت بودن و ماندن شعاری ساده نیست

سرّ این معنی نداند جز خدای فاطمه

چشم میخی سرخ شد از گریه و در ناله زد

قلب خود را سوخت آتش پیش پای فاطمه

گاه می خندم به دنیایی که زهرا را نخواست

بی خبر بود از شکوه ربّنای فاطمه

لحظه هامان تا ابد درگیر بی سامانی اند

گر نباشد پشت ما دست دعای فاطمه

شعر از : زهرا آراسته نیا