بر چشم لبم نام شما جا دارد
اشک از غمتان تعزیه برپا دارد
روی سیهم کتیبه ی هیئت شد
این مجلس حُر عجب تماشا دارد
بر چشم لبم نام شما جا دارد
اشک از غمتان تعزیه برپا دارد
روی سیهم کتیبه ی هیئت شد
این مجلس حُر عجب تماشا دارد
ای کاش شهیدان خدا زنده نبودند
عباس نمی دید که زینب تک و تنها ست
با ضربه ضربه، سینه زدن پای روضه ها
حک میکنم به روی دلم نام تو «حسین»
بسم الله الرحمن الرحیم
به نام حضرت عاشق، سلام بر پیکر
به بوسه ای که لبی را رسیده از حنجر
ببین کلام خدا را دوباره نازل شد
به قدر سینه‌ی مقتل؛ مُقَطَّعه، بی سر
عقیق سرخ یمانی به خاک و خون افتاد
و روضه می‌رسد اکنون به داغ انگشتر
دوباره شام و حرامی... ولی نه این دفعه
نشسته نام برادر به گنبد خواهر
سلام من به دو دستی که آب را پس زد
نه خنده کرده به دشمن، نه دست داده به شر
قسم به شاخه‌ی زیتون که صلح یعنی تو
قیام سرخ گلویی مقابل خنجر
دوباره نوبت حج‌های ناتمام آمد
مِنا مِنا به امید تو می رسد یاور
غزل فدای تو حالا حماسه باید خواند
رسیده قصه‌ی ظلمت به انتها دیگر
برای صبح فرج عاشقانه حک کردیم
به روی بیرق خود؛ یا حسین، یا حیدر
آراسته نیا
وقتی بعضی ها از کربلا هم درس مذاکره می گیرند
ایمان می آورم به
" وَلاَ یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إَلاَّ خَسَارًا "
پ ن: وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ وَلاَ یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إَلاَّ خَسَارًا (اسرا/82)
آمده امشب پسر فاطمه / واشده از کار جهان صد گره
سر زده خورشید به ایوان ما / شور غزل داده به دیوان ما
دارد دوباره سینه زدن باب می شود
شهر از وقوع واقعه بی تاب می شود
نم نم به بام تکیه که باران چکید گفت:
ابر از خجالت لب او آب می شود
11/8/92
تقویم را ورق می زنم
هرجور حساب می کنم
بعد از غدیر و مباهله نباید به عاشورا می رسیدیم...
مادرت زهرا ست، یعنی عالمی
بسته بر یک چرخش چشمان توست...
یا حســــین(ع)
