هرچند امسال هم قسمتم نشد در دیدار رمضانی آقا و شعرا حاضر باشم ولی با شنیدن سخنان ایشون در مورد لزوم موضع گیری شاعر درباره مسائل سیاسی و اجتماعی و بخصوص خیانت های آمریکا ، کلی انرژی گرفتم که با وجود طعنه های مکرر دوستان و نادوستان، باز هم و تا همیشه از شعر فقط خدمت به اسلام و انقلابم رو بخوام و برام مهم نباشه که انجمن شعری ها ، شعرم رو می پسندن یا نه!
شعر باید حرف دل مردم باشه و در بزنگاه جامعه بتونه راه صحیح رو تشخیص بده و به بقیه هم نشون بده.
پ ن: جالبه امسال بعضی آدم ها در این دیدار حضور داشتند که تمام تلاششون رو _البته کاملا زیر پوستی_ برای منصرف کردن شعرا از شعر انقلابی گفتن به کار می گرفتن!
خوشم میاد آقا خوب حالشون رو گرفتن
