وقتی که چشمان جهان را خواب می گیرد
هی ژست شیک آدمی جذاب می گیرد
می آید از سمت تباهی ها کسوفی که
نه روز، روشن؛ نه شبی مهتاب می گیرد
کم کم مسیر رود ها سد می شوند افسوس
تصویر پاک چشمه را مرداب می گیرد
هر گوشه از جنگل صدای زوزه می آید
از وحشتش زلف پری ها تاب می گیرد
در نیجریه شیعیان را می کشند اما
دنیا سکوت ممتدش را قاب می گیرد
آخر ولی عالم به کام عاشقان باشد
آن روز دنیا حالتی نایاب می گیرد
از سیب لبنانی لبهای تو لیلا جان
آخر لبم یک بوسه ی پر آب می گیرد
