16 آذر، آنگونه که باید باشد
دوشنبه, ۱۶ آذر ۱۳۹۴، ۰۱:۳۹ ق.ظ
به آذر که بنگری، در انتهای زردخیز پاییز، سرخی خون جوانانی را می بینی که آزادگی را از لابه لای ظلمت و بیداد، با حنجره ای به وسعت ایران فریاد کردند.
می شود حتی نباشی اما بشنوی ندای مرگ بر استکبار دانشجویان آزاده ای را که 16 آذر 32 با جان ایستادند تا بگویند حتی اگر دولت مردان بخواهند، ما نمی خواهیم پای انگلیس و آمریکا و هر سلطه گر دیگری به میهنمان باز شود.
سردر دانشگاه تهران شاهد است که دانشجو بی باکانه خون می دهد تا وطنش جولانگاه نیکسون _معاون رئیس جمهور وقت آمریکا- و نیکسون های طول تاریخ نباشد.
هرچند خیلی ها می خواهند روز دانشجو را فرصتی بدانیم برای پای کوبی ها و "آب بازی هایمان"... و کم کم خواب آلودگی میهمان چشم های حقیقت جویمان باشد، اما زهی خیال باطل!
زهی خیال باطل که بیداری ارث اجدادی ما ایرانی هاست...
ما فرزندان چمرانیم
چمرانی که خود از زخمیان ماجرای 16 آذر 32 ست.
چمرانی که استکبار را نه تنها در ایران، که در لبنان و حتی در خود آمریکا هم به اعتراض بر می خواست.
خیلی ها می خواهند حرف نزنیم
خیلی ها می خواهند هرچه آنها می خواهند ، بگوییم
خیلی ها می خواهند فقط "حرف" بزنیم تا همچنان دور، دور خودشان باشد
اما
یکی هست که عاشق حرف های ماست
عاشق برخواستن ما، دویدن ما و
رسیدن ما.
یکی هست که با بصیرت به آینده مان خوشبین است
یکی هست که جوانی را از پس محاسن سپیدش به ما می آموزد، خوب تر از تمام واحدهای کپی برابر اصل غربی!
دل به دلش می دهیم تا باور کنیم بودنمان را...
فیزیک دانان عالم را بگو عطر لبخند رهبر ما توانی دارد بالاتر از تمام شکافت های هسته ای شان!
سانتریفیوژ عشقمان ، بیت رهبری ست و هر بار چرخه ی سوختمان درست در دیدار چشم های نافذشان کامل می شود.
بیداری ارث آباواجدادی ماست
امیدوار و بالنده پیش می رویم تا درهم شکستن تمام مرزهای علم، که؛ دانش در ثریا هم باشد، مال ماست.
دانستن و ساختن و ایستادن را به هم می آمیزیم برای آبادی ایران اسلامی...
طوفان به پا می کنیم و اکسید می کنیم، آرامش گنبدهای آهنینشان را که؛
ما عاشق مبارزه با صهیونیست هستیم.
